Blurred Lines: Facebook going down

Posted on January 23, 2014 by Johan Vermij

Facebook’s numbers have been on the up for years, reaching billions out there. Back in 2006 we were there with a number of early adopters. Then came the teens and over the past few years the parents and grandparents. But in December 2013 a research stated that teens are massively bailing out of Facebook in favor of Snapchat. Anthropologist Daniel Miller concludes:

“You just can’t be young and free if you know your parents can access your every indiscretion,” and “Young people care about style and status in relation to their peers, and Facebook is simply not cool anymore.”

Wired also covered this research, but stated that Facebook shouldn’t worry too much, because “But all that really matters to the service is what happens after teens go off to college and enter “the real world.” How will they stay in touch with old friends and connect with new friends as they enter the crucial 18-to-25-year-old demographic in which lifestyle and purchasing habits are formed?”

That certainly put the stockmarket back to sleep. Meanwhile another group is leaving Facebook: The early adopters are speeding up Google+ growth. At this point in time Google+ surely has the advantage over Facebook with a slick design, cool feats and less annoying advertisements.

Facebook will lose 80% of its users by 2017

Facebook has been pushing the pedal to the metal when it comes to growth. It’s kept on accelerating but its engine is faltering now. This week Princeton researchers stated that Facebook will lose 80% of its users by 2017.

“Ideas, like diseases, have been shown to spread infectiously between people before eventually dying out, and have been successfully described with epidemiological models,” write authors John Cannarella and Joshua A. Spechler in an article recently posted to the preprint databasearXiv. The basic premise is simple: epidemiological models, the researchers argue, can be used to explain user adoption and abandonment of online social networks, “where adoption is analogous to infection and abandonment is analogous to recovery.”

Faltering Business Model

This in itself shouldn’t worry Zuckerberg and shareholders immediately. It is a prediction model, but things are starting to add up. Teens are leaving. Early adopters are leaving. The engine is faltering as Facebook is struggling with its business model. Users have been annoyed with the constant changes in their Timeline as Facebook is tweaking it’s engine to censor most of your data.

Earlier this year, science blogger Derek Muller clearly pointed out some of the major shortcomings of Facebook on a video on YouTube.

“The problem with Facebook is that it’s keeping things from you,” says Muller. “With so many posts being shared throughout the day on Facebook, that clearly some filtering is required. The problem is Facebook is using its filtering power in order to make money.”

Rethinking personal Data

The true reason why Facebook’s engine is faltering is not teens leaving for something cooler, or early adopters leaving for slicker tech. The true reason is that Facebook has failed to nail personal data. Facebook used to be social interaction between people. Now it’s flooded with corporate accounts trying to win your attention. Slowly we are starting to spread our own professional lives. Friends are switching off at your corporate views, and your colleagues are switching off at your private photo’s. Either way, you’re not focussed anymore and you start loosing your audience.

It’s not just Facebook that’can’t deal with the blurred lines of personal and professional data, the same can be said for Amazon, IBM and Microsoft. They dwell in the corporate world, but whereas Facebook from a personal data point of view gets stuck with professional data, cloudproviders run into the opposite trap.. More and more our lives become connected and online. Not only our personal lives, but our professional lives as well. They are not seperate lives anymore and Facebook can’t deal with those blurred lines. We have to rethink personal data. While writing the blog a tweet by Rod Beckstrom came up from the World Economic Forum.

The Magic Quadrant of Social Software: The PPP Protocol

Back in 2009 I wrote an article on the blurred lines between professional and personal data, called the Magic Quadrant of Social Software. Here’s a short extract;

“The current trends on aggregation, the creation of lifestreams is convergence; pulling the content of various media into one single lifestream distributed to all our contact. Regarding the three domains however, we want – no, NEED –divergence; one single point of entry and the option to distribute it to different audiences, across the boundaries set by these domains. One of the functional prerequisites is the ability to organically group contacts (there are more 😉) regardless of the domain they are confined to.

This is, what in my opinion, will make it impossible for each of the platforms mentioned in the Gartner graph to truly claim the Magic Quadrant. Each of these solutions focus on one particular domain; social / personal or professional. The Magic Quadrant platform needs support all three domains in one coherent mashup of these multiple online identities we have fostered with ample mechanisms to guard our privacy, with the appropriate tools to include and exclude people to see certain types of information. It needs to be able to discern who is allowed to see which part of a certain domain”

In this regard, Google+ is ahead of its time (well, actually 4 years late on picking up my pointers) with its circles it comes close to the needed divergence and cross-domain distribution. It doesn’t totally digg the space yet, so Google+ will not be the final destination of the net, but I would advise Amazon, IBM and the likes to rethink their cloud solutions. How are we going to deal with the blurred lines between personal, public and professional data?

Read on: Blurred lines part 2: The Bitcoin Promise

Read on: Techcrunch: Facebook Hilariously debunks Princeton Study

Uitspraak Hoge Raad in de Runescape zaak

Posted on January 31, 2012 by Johan Vermij

(English Summary Below)

Op dit blog probeer ik zo nu en dan mijn gedachten over privacy, cyber criminaliteit en de toekomst van het internet weer te geven. Dat beperkt zich vaak tot de grote opvallende dingen, maar deze keer wil ik toch een pietepeuterig dingetje er uit lichten, namelijk de uitspraak van de Hoge Raad in de Runescape zaak.

In de periode 2006-2009 heb ik veel geblogd over virtuele werelden en in 2008 speelde deze zaak, die in de blogosphere nogal wat aandacht trok, waarbij een stel pubers een 13 jarige jongen bedreigden en een aantal virtuele items uit het spel Runescape buitmaakten. Op 21 oktober 2008 deed het gerechtshof in Leeuwarden een uitspraak waar ik op mijn oude blog een artikeltje aan wijdde. Vandaag heeft de Hoge Raad een uitspraak in deze zaak gedaan. De uitspraak is geen verassing, maar een bekrachtiging van de uitspraak in 2008;

“Virtueel amulet en masker in het online spel Runescape kunnen worden aangemerkt als ‘goed’ in de zin van art. 310 Sr en zijn vatbaar voor diefstal. “

De Hoge Raad heeft nu dus bevestigd dat virtuele goederen, zoals die in computerspellen en virtuele werelden hetzelfde bejegend dienen te worden als materiële bezittingen. De uitspraak is nu definitief, maar de interessante discussie begint nu pas. Hieruit volgt dat je dus met een virtuele, digitale identiteit bezit kunt opbouwen en wordt de vraag actueel wat er met deze bezittingen gebeurd na je dood. Kunnen ze onderdeel uitmaken van een erfenis? Aan wie vervalt het eigendom? Gaat de waarde van het virtuele bezit meetellen voor de bepaling van de hoogte van alimentatie? Dezelfde vragen gelden in min of meerdere mate voor blogs, voor Facebook profielen.

Wat zou moeten volgen uit deze uitspraak is dat veel wetgeving herzien moet worden, gemoderniseerd moet worden om bezit en intellectueel eigendom en de bescherming van digitale identiteit. Deze vragen speelden 4 jaar geleden ook al, maar helaas is de wetgeving nog steeds niet klaar voor in toenemende mate digitaal geëngageerde wereld.

English:

Today the Dutch Supreme Court confirmed a 2008 ruling of a lower court in the Runescape Case. Back in 2008 this was quite a controversial trial as it was the first ruling which declared virtual goods as on the same level as material goods. On my old Mindblizzard blog I discussed the 2008 ruling (in English). The case was about two teenagers who coerced a13 year old in order to gain an amulet and talisman in the Runescape game. Now, 3.5 years later the Supreme Court has confirmed this is actual theft.

Almost 4 years ago I was blogging virtual worlds on the MindBlizzard, and now, on this blog it’s about privacy and security. To me, this case has a little bit of both. With this ruling virtual goods will be protected under law, but it raises a whole new discussion. Apparently one can create a virtual identity and acquire posessions with this identity. But what happens after you die? Can someone inherit the goods, or the represented value? Will the value be taken into account for instance in determining the height of alimony? The same counts more or less for blogs and Facebook accounts.

Today’s ruling is almost 4 years after the original verdict, yet the laws haven’t changed yet and the discussion needs to continue as it asks for a revision of many laws on intellectual property and the protection of the digital identity. The law still is not ready for today’s world of growing digital engagement.

Het einde van de Email

Posted on December 30, 2011 by Johan Vermij

Begin deze week kwam ik een blogartikel van Eelco van der Wal tegen over het einde van de email. In dit artikel verwees hij naar artikelen van ABC News en Business Insider die begin deze maand meldden dat een grote ICT Dienstverlener, Atos, een verbod heeft ingesteld op het intern gebruik van email. De Business Insider schreef onder meer:

In case big email providers like Microsoft, Google, and Yahoo hadn’t already been scared stiff by recent online communication trends, this news should wake them up.

In de jaren 90 is het gebruik van email geëxplodeerd en liep het gebruik van email destijds ver voor op het gebruik van internet. Al jaren zet email de traditionele postmarkt, de ‘slakkenpost’ onder druk maar de laatste tijd zien we inderdaad dat email als medium zelf onder druk staat. In een survey van Sillicon Alley Insider zien we dat vooral onder jongeren het email gebruik over het laatste jaar gedaald is:

Gaat die trend zich doorzetten? Hoe komt dit en leidt dit tot het einde van email als communicatie medium?

Email is irritant
Email is eigenlijk altijd al een irritant medium geweest. Dit komt in de eerste plaats natuurlijk door de enorme hoeveelheid spam. Volgens de laatste statistieken van antivirusbedrijf Symantech zakt de hoeveelheid spam vorige maand naar het laagste niveau in 3 jaar. Toch is spam nog steeds goed voor een dikke 70% van alle emailverkeer.

Een tweede aspect waar we ons aan ergeren zijn die kennissen van ons die bij ieder mailtje om leesbevestiging vragen of al binnen een dag er achter aan mailen waarom we nog niet geantwoord hebben.

Nog zo iets irritants: Hebt u ook van die collega’s die bij het minste of geringste de neiging hebben om iedereen op de Cc te zetten?
Email is inefficiënt
Naast alle irritaties die email opwekt maken we ook nog eens onhandig gebruik van het medium. Niet alleen zetten we collega’s nodeloos op de Cc (want dan hebben we ze toch geïnformeerd, of hebben we ons zelf in ieder geval ingedekt) maar we voeren hele discussies op de email.

En zo kunnen we de discussie nog even doorvoeren. In deze korte emailwisseling staan er echter 8 versies van de regel “Hoe laat ben jij vanmiddag vrij” op de mailservers. Nu gaat het maar om één regeltje, maar we doen hetzelfde met beleidsdocumenten. Lijvige rapporten van meerdere MB’s vliegen heen en weer tussen collega’s met de vraag of ze het willen reviewen. We sturen het document naar 10 collega’s. Er zijn nu 11 kopieën. Maar liefst drie collega’s reviewen, mailen hun versie rond en er zijn nu al 44 kopieën in omloop.

Email is duur
Voor bedrijven kost het onderhouden en updaten van spamfilters een aardige duit Naast het werk aan de spamfilters zorgt ons inefficiënte rondmailen van documenten er voor dat ook de opslag van email flink in de papieren gaat lopen. Het afschaffen van email kan dan ook vanuit een kostenaspect toegejuicht worden door uw bedrijf.

Genoeg alternatieven
Voor de jongere generatie groeit vooral het gebruik van andere media. Met de smartphone zijn we niet meer gebonden aan SMS-jes van 160 tekens. Bovendien kunnen we allerlei media meesturen met onze berichten en zijn er voor korte berichten alternatieven als Whatsapp om ook gratis berichten te sturen. Voor iets langere berichten gebruiken we tegenwoordig al snel Facebook.

Voor de zakelijke markt komen de alternatieven echter maar langzaam van de grond. Bij diverse bedrijven zijn IM clients als Sametime (IBM) of OCS (Microsoft) beschikbaar, maar wordt er nog maar weinig gebruik van gemaakt. Oplossingen voor het samenwerken aan documenten zijn haast nog minder beschikbaar. De werknemers die het dan efficiënt willen oplossen wijken dan vaak uit naar een publieke service als Google Docs.

Email is gevaarlijk
Door het achterblijven van collaboration mogelijkheden in bedrijven zien we steeds meer documenten naar publieke providers verhuizen, maar ook de zakelijke email verdwijnt steeds vaker naar het publieke domein. In een poging om de kosten voor email zoveel mogelijk te drukken heeft de zakelijke gebruiker vaak maar een krappe 250MB aan opslagruimte en kunnen we geen email ontvangen groter dan 10 MB. En dus wijken we uit naar GMail.

En daarmee komen we bij de grootste bedreiging voor de zakelijke markt: Email wordt vooral onveilig gebruikt! Met name de grote publieke aanbieders als Microsoft, Yahoo en Google zijn regelmatig doelwit van hackers.

James Fallows schreef een artikel over het gehackte GMail account van zijn vrouw. Op de vraag aan Google hoe vaak dit nu voorkomt antwoordde Bryant Gehring, Account Recovery Stratagist van Google, dat het ‘slechts’ om ongeveer 1,000 gehackte emailaccounts per dag gaat. In 9 van de 10 gevallen is het alleen maar lastig voor de gebruiker die zijn mail kwijt is, maar spannender wordt het als het gerichte aanvallen betreft. Eerder dit jaar schreef de Washington Post :

Google said Wednesday a hacker in China obtained access to hundreds of Gmail accounts, including those of senior U.S. government officials, military personnel, Chinese political activists and journalists.
The company said it recently detected the security breach and stopped what it described as “a campaign to take users’ passwords and monitor their emails, with the perpetrators apparently using stolen passwords to change peoples’ forwarding and delegating settings.”

Email Trends voor 2012
Zo aan het einde van het jaar is het altijd goed om vooruit te kijken. Hoewel de laatste spam offensieven hun vruchten lijken af te werpen voorspelt McAfee in hun 2012 trendrapport een andere golf van spam via legitieme reclame bureaus:

In this environment, we can expect to see “legal” spam continue to grow at an alarming rate. It is cheaper and less risky to spam individuals from advertising companies than it is to use botnet-infected hosts. This sort of activity, known as snowshoe spamming, has grown so much that at the time of this writing the top 10 most common email subjects include one delivery status notification, one botnetrelated fake-Rolex spam, one confidence scam, and seven subjects associated with snowshoe spam. This sort of traffic will continue to grow at a faster rate than phishing and confidence scams, while botnetrelated spam will continue to decrease as botmasters find better and safer ways to wring money out of their armies of infected computers. It is only a matter of time before most global spam volume comes from badly behaving but “legal” entities.

Is dit dan het einde?
Er zijn maar weinig dingen die voor de eeuwigheid bestemd zijn en ik geloof zeker dat email daar niet bij hoort. We hebben de auto nog als vervoersmiddel, maar de stoomvariant hebben we allang niet meer. Vroeger hadden we naast de gewone post nog het telegram als snel communicatiemiddel, maar tegenwoordig lijkt het alsof dit alleen nog maar door de koningin en ministers gebruikt wordt uit piëteit met tradities. Zo zal email ook een tijdelijke variant zijn.

In 2012 zullen jongeren steeds meer gebruik maken van alternatieve media voor hun conversaties en zullen de bedrijven meer en meer collaboration software inzetten. De neerwaartse trend die Sillicon Alley Insider liet zien zal zich doorzetten.

Uiteindelijk zullen niet de alternatieve media de doodsteek leveren voor de email als communicatiemedium. Hoe hip het ook is om nu te zeggen dat je geen email gebruikt en best zonder kunt zal het uiteindelijk neerkomen op bedrijfseconomisch risicomanagement: Er komt een dag dat de limiet van gekraakte email adressen en gelekte informatie overschreden wordt en het te gevaarlijk wordt om zakelijk email te gebruiken.

In mijn vorige artikel schreef ik dat het internet niet voorbereid is op de huidige web 2.0 functionaliteit omdat het nog op een jaren 80 infrastructuur draait die ontworpen is door en voor academici, een ons kent ons gemeenschap. Voor email geldt hetzelfde: Door deze naïeve ontwerpfout bevat het email als medium te weinig veiligheidskleppen om het onder controle te houden.

Omdat het kan! De Generatie Beta en 10 jaar Web 2.0

Posted on December 22, 2011 by Johan Vermij

Ik kan me nog goed herinneren dat we in de jaren negentig stevig inzetten op Bèta vakken. Met de toenemende automatisering hadden we veel technisch opgeleide mensen nodig. Maar tegenwoordig kiezen leerlingen in het voortgezet onderwijs massaal voor alfavakken. Als één van de oorzaken wordt het vroege keuzemoment genoemd door universitair docent Hanke Korpershoek. Slechts 3% van de meisjes kiest voor een Natuur en Techniek profiel, aldus Korpershoek. Béta vakken zijn uit. Er komt juist een hele Alfageneratie aan.

Zou deze keuze voor alfavakken ook deels bepaald kunnen worden de ontwikkelingen op internet? Het wereldwijde web is in de afgelopen tien jaar sociaal geworden. Websites als Hyves, Facebook en LinkedIn worden sociale netwerk sites genoemd en hebben miljoenen leden. Dit type websites noemen we sinds 2001 Web 2.0. Ook op het internet vinden we dat het weer wat socialer worden, de knuffelbaarheid mag weer terug in de maatschappij en op het net. Om te kunnen overleven in deze samenleving en op het internet moeten wij én onze kinderen juist meer aandacht geven aan onze sociale vaardigheden.

In de samenleving lijkt er minder ruimte voor béta te zijn, maar op het internet is het gemeengoed geworden. Een groot deel van alle nieuwe web 2.0 toepassingen zit nog in bèta. Dat wil zeggen: De toepassingen zijn nog niet klaar. Er kunnen bugs in zitten, we zijn nog aan het expirimenteren met nieuwe functionaliteit enzovoorts. Het kan ook betekenen: Het is nog niet helemaal veilig, maar dat nemen we op de koop toe.

In onze drang naar nieuwe mogelijkheden proberen we steeds sneller iets nieuws uit. Overal en nergens laat je weer wat van je gegevens achter. We migreren van de ene site naar de andere site op zoek naar nieuwe functionaliteit en overal schrijven we ons in en vullen ons profiel met prive informatie.

Nu lijkt dit allemaal nog vrij onschuldig, maar hoe langer hoe meer systemen worden aan elkaar gekoppeld. Google Streetview werkt aan het ‘inlezen’ van huisnummers, gezichtsherkennings-software wordt steeds beter en steeds toegankelijker en het wordt ook steeds makkelijker om financiële gegevens van mensen op te vragen. Energiemaatschappijen en waterbedrijven koppelen hun netwerken aan het internet en ga zo maar door.

Een blik in de portomonnee

Neem bijvoorbeeld de website www.kadasterdata.nl Niets moeilijks aan. Je vult de postcode en het huisnummer in en je ziet de hoogte van de hypotheek die op dat huis ligt. Voor de koper is dat best handig. Hoe meer overwaarde er in zit, hoe scherper je waarschijnlijk kunt onderhandelen. Je weet dan tot hoe ver de verkoper kan zakken.

Maar wacht even.

Wilt u wel dat ik weet hoeveel hypotheek u heeft? Als ik kan constateren dat uw hypotheek te hoog is voor het salaris dat u verdiend? Ik kan tenslotte op LinkedIn zien welke functie u uitoefent en ik kan daar een salaris indicatie aan koppelen. U moet dus wel ergens zwart iets bijverdienen om dit te kunnen betalen. Wordt u daarmee niet chantabel?

De wetten van Beckstrom

Er worden steeds meer informatiebronnen aan elkaar gekoppeld. Of het nu gaat om het Elektronisch Patiënten Dossier (EPD), de Basisregistraties, of alle sites waarop u direct met uw Facebook account kunt inloggen. En hoe meer systemen we aan elkaar koppelen, hoe eenvoudiger het wordt om uw hele hebben en houden in kaart te brengen en er met uw identiteit vandoor te gaan.

De wetten van voormalig National Cyber Security Agency directeur Beckstrom zijn hierop van toepassing:

Netwerken worden meer en meer gekoppeld
Alles is te hacken
Al het volgende volgt uit het voorgaande

Laat u wet 1 en 2 nog even op u inwerken en vult u dan zelf wet 3 in.

Welke impact heeft dit op u?

Simpel toch?

Alles is te hacken. En het wordt ook steeds gemakkelijker. Door steeds meer informatiebronnen te koppelen heeft de hacker steeds meer informatie die hij kan gebruiken. Er is dan ook een enorme toename te zien in het aantal identiteitsdiefstallen.

Ondertussen willen wij als consument steeds makkelijker onze zaakjes regelen. We willen onze auto kunnen bedienen met de iPhone, onze bankzaken mobiel regelen en zoveel mogelijk zaken met de gemeente en de overheid digitaal afhandelen. Omdat het kan.

In 2002 publiceerde Howard F Lipson een studie naar cybercriminaliteit.

(Bron Howard F. Lipson, Tracking and Tracing Cyber-Attacks: Technical Challenges and Global Policy Issues. 2002)

Op dit plaatje laat hij zien dat de cyberaanvallen steeds gecompliceerder worden en de benodigde kennis daarvoor steeds minder is. In het begin van het internet tijdperk werden de PC’s beheerd door rare wezens diep in de kelders van het kantoor: De systeembeheerders, of de Morlocks zoals Neil Stephenson ze noemt naar analogie van de “Time Machine” van Wells in zijn essay “In the Beginning was the Commandline” . Dit waren nog eens echte nerds die in hun slaap machinetaal spraken. Zij zorgden dat u overal bij kon waar u bij mocht komen en geen andere dingen kon doen. Zij bepaalden wat binnen kwam en wat niet. Ook de hackers uit die dagen waren hoog opgeleide heren die heel wat in hun mars hadden. Nu zijn er wereldwijd miljarden onopgeleide systeembeheerders, namelijk wij consumenten, die als beheerders van ons thuisnetwerk zonder enige kennis van zaken de deur wagenwijd openzetten voor de hackers, die tegenwoordig ook niet meer zo slim zijn maar programmaatjes hebben die alles voor hen regelt.

En dit alles was nog voordat web 2.0 goed en wel losbrandde!

Hoewel het concept van dit type beheer natuurlijk vreselijk achterhaald is, is de trend zorgelijk: Het gebruiksgemak van computers is zo verbeterd dat wij inderdaad niet meer alles hoeven te weten om ons eigen systeem te runnen en er mee te doen wat we maar willen. Omdat het kan.

Web 2.0

Sinds 2001 leven we in de wereld van Web 2.0 en zijn sociale netwerksites als paddestoelen uit de grond gerezen. Wij delen met z’n allen miljoenen foto’s per dag en al onze wedervaringen op Facebook –en in afnemende mate Hyves. Al deze data is eenvoudig bij elkaar te sprokkelen door de juiste tools te gebruiken. Met alles wat we zelf delen is er meer informatie bij elkaar te sprokkelen op Sociale Netwerk sites dan wat er van feitelijk van ons in bijvoorbeeld de Gemeentelijke Basis Administratie staat en de kwaadwillende hacker kan op basis van deze –door u zelf gepubliceerde –gegevens vrij makkelijk uw wachtwoorden achterhalen en uw email misbruiken. Het is schrikbarend hoeveel mensen nog een of andere vorm van hun geboortedatum of huwelijksdatum als wachtwoord gebruiken, of die van de kinderen.

Internet Security.

En het gaat mis. Sterker nog, het gaat steeds vaker mis omdat het internet zelf geen enkel afweer mechanisme heeft tegen kwaadaardig gebruik. In de jaren 80 is het internet opgezet als samenwerkingsplatform tussen academici, een kleine community van mensen die elkaar kenden en vertrouwden. Er was geen noodzaak om in de architectuur met kwaadwillende gebruikers rekening te houden, zo blijkt ook uit de studie van Lipson.

Internet Security is dan een illusie. Het bestaat gewoon niet. Alle maatregelen die we nemen om onze websites te beveiligen zijn tot op zekere hoogte cosmetisch op basis van Beckstrom’s Wet nummer 2: Alles is te hacken. En ook bijna alles wordt gehackt, ook omdat het gewoon kan.

Rat Race

In 2011 zijn we de illusie van veiligheid door Certificaten kwijtgeraakt na de val van DigiNotar. Nu komt de val van SSL encryptie. Ook SSL is tegenwoordig vrij eenvoudig te kraken. De oplossing is vrij eenvoudig: Van 64 bits encryptie stappen we over naar 128 bits encryptie. Bedrijven geven miljoenen Euro’s uit aan grotere processorcapaciteit om dit te kunnen ondersteunen, maar over een paar maanden zit die rekenkracht in een laptop van 1.200 Euro en loopt de eerste de beste huis-, tuin- en keukenhacker er mee de winkel uit en kunnen we opnieuw beginnen. Veranderingen in Security gaan ziet over ‘zwaarder’,’beter’, ‘sneller’ maar vooral over ‘anders’, zoniet, dan maken we ons zelf alleen maar gek en doen we aan kapitaalsvernietiging.

Web 2.0 in Beta.

In het afgelopen decennium hebben we op het web 2.0 honderden sites gezien die uit béta tevoorschijn zijn gekomen. Facebook, Twitter, LinkedIn, ze zijn allemaal mainstream ‘commodities’ geworden. Na tien jaar is web 2.0 een groot succes te noemen.

De grap dat Web 2.0 helemaal niet bestaat is al minstens even oud. Er is geen nieuwe versie van het internet gekomen, het oude is niet offline gehaald. En toch is het geen grap. De infrastructuur is nog steeds dezelfde als die in 1980, zonder de broodnodigde security maatregelen omdat het ontworpen is voor een veilige, academische wereld waarin men elkaar vertrouwd.

Michael Sutton van beveiligingsbedrijf ZScaler Research voorspeld dat hackers zich in 2012 meer op hardware dan op software zullen richten waarbij hij opmerkt dat Hardware bedrijven zeker 10 jaar achter lopen op security gebied ten opzichte van de software industrie.

Open Data

Vanuit de Europese Commissie, De Nederlandse Overheid en de lokale overheden wordt er vol ingezet op Open Data: Gemeenten en overheden moeten hun informatie beschikbaar stellen voor andere partijen. Op deze wijze kan miljarden bespaard worden. Volgens het EPSI Platform zelfs 27 Miljard. Maar om welke informatie gaat het dan? De plek van de lantaarnpalen in uw gemeente, de WOZ waarde van uw woning (zoals in het eerder genoemde voorbeeld van Kadasterdata), demografische gegevens, kwaliteitsmetingen enzovoorts. Dit alles gelukkig wel onder bepaalde voorwaarden. Welke informatie wel en niet? Blijkbaar de informatie uit het basisregister kadaster wel. Gaat de informatie uit het Handelsregister ook openbaar worden?

Voor de kerst werd duidelijk dat de Amerikaanse kamer van koophandel gekraakt is waardoor de (vermoedelijk Chinese) aanvallers toegang hadden tot gegevens van miljoenen klanten. Hoe erg is dit? Wat kan een kwaadwillende hacker met deze data? Heel veel. Als de hackers weten wie bij de grote bedrijven tekenbevoegd is, en tot welk bedrag en ze kunnen de identiteit van deze mensen stelen, dan kunnen zij uit hun naam contracten afsluiten en het geld wegsluizen.

Een nieuw internet.

De beveiligingsrisico’s komen we op alle niveaus tegen. Op software gebied worden de nodige maatregelen genomen. In het totaal zal dit onvoldoende zijn. Als we op deze manier doorgaan gaat de kant het schip keren en zal het internet ophouden te bestaan omdat de risico’s voor onze maatschappij, zowel op privacy als economisch gebied te groot worden.

Met name door software leveranciers wordt er veel geïnvesteerd in het beveiligen van systemen. Bij de inrichting van de bedrijfsnetwerken wordt er ook steeds beter nagedacht over de beveiliging. Ook overheden nemen daarin hun verantwoordelijkheid aan de hand van richtlijnen als NORA en GEMMA. Op 19 december publiceerde IBM een top 5 van de trends die ze voor de komende jaren zien. Eén daarvan is dat we in 2017 geen wachtwoorden meer nodig zullen hebben maar alles op basis van biometrische authenticatie zal geregeld worden. Hiermee wordt een groot beveiligingsrisico weggenomen: Onze eigen luiheid om goede wachtwoorden te kiezen.

We zien de aandacht voor beveiliging groeien op alle niveaus: Hardwarematig, softwarematig maar ook op gebruikersniveau. Ik ben bang dat dit echter niet voldoende is. Het blijven variaties op een thema. Het wordt zwaarder, robuuster, maar niet anders. De verdere koppeling van systemen gaat door en de manier waarop informatie uitgewisseld wordt, de communicatie protocollen, blijft hetzelfde.

Door biometrische toegangscontrole mogen we dan misschien tegen onze eigen luiheid in bescherming genomen worden, maar hoe meer DNA banken gekoppeld worden op de huidige infrastructuur met de huidige communicatieprotocollen hoe eenvoudiger het voor de hacker wordt om ook over deze informatie te beschikken.

Doorgaan op dezelfde weg, meer maatregelen en zwaardere encryptie is niet het antwoord op het beveiligingsvraagstuk maar uitstel van executie. Het moet vooral anders. Pas dan hebben we echt web 2.0.

En nu verder

Moeten we nu ons massaal terugtrekken van internet? Moeten we Open Data wel willen? Moeten Security Officers overal op de rem trappen? Nee, dat kunnen we niet maken. We gaan verder, niet omdat het kan, maar omdat we er over nagedacht hebben. Bewust keuzes maken in wat we wel en niet kunnen delen.