Blurred Lines: Facebook going down

Facebook’s numbers have been on the up for years, reaching billions out there. Back in 2006 we were there with a number of early adopters. Then came the teens and over the past few years the parents and grandparents. But in December 2013 a research stated that teens are massively bailing out of Facebook in favor of Snapchat. Anthropologist Daniel Miller concludes:

“You just can’t be young and free if you know your parents can access your every indiscretion,” and “Young people care about style and status in relation to their peers, and Facebook is simply not cool anymore.”

Wired also covered this research, but stated that Facebook shouldn’t worry too much, because “But all that really matters to the service is what happens after teens go off to college and enter “the real world.” How will they stay in touch with old friends and connect with new friends as they enter the crucial 18-to-25-year-old demographic in which lifestyle and purchasing habits are formed?

That certainly put the stockmarket back to sleep. Meanwhile another group is leaving Facebook: The early adopters are speeding up Google+ growth. At this point in time Google+ surely has the advantage over Facebook with a slick design, cool feats and less annoying advertisements.

Facebook will lose 80% of its users by 2017

Facebook has been pushing the pedal to the metal when it comes to growth. It’s kept on accelerating but its engine is faltering now. This week Princeton researchers stated that Facebook will lose 80% of its users by 2017.

“Ideas, like diseases, have been shown to spread infectiously between people before eventually dying out, and have been successfully described with epidemiological models,” write authors John Cannarella and Joshua A. Spechler in an article recently posted to the preprint databasearXiv. The basic premise is simple: epidemiological models, the researchers argue, can be used to explain user adoption and abandonment of online social networks, “where adoption is analogous to infection and abandonment is analogous to recovery.”

facebooktrend

Faltering Business Model

This in itself shouldn’t worry Zuckerberg and shareholders immediately. It is a prediction model, but things are starting to add up. Teens are leaving. Early adopters are leaving. The engine is faltering as Facebook is struggling with its business model. Users have been annoyed with the constant changes in their Timeline as Facebook is tweaking it’s engine to censor most of your data.

Earlier this year, science blogger Derek Muller clearly pointed out some of the major shortcomings of Facebook on a video on YouTube.

 “The problem with Facebook is that it’s keeping things from you,” says Muller. “With so many posts being shared throughout the day on Facebook, that clearly some filtering is required. The problem is Facebook is using its filtering power in order to make money.”

Rethinking personal Data

rethinkpersonaldata

The true reason why Facebook’s engine is faltering is not teens leaving for something cooler, or early adopters leaving for slicker tech. The true reason is that Facebook has failed to nail personal data. Facebook used to be social interaction between people. Now it’s flooded with corporate accounts trying to win your attention. Slowly we are starting to spread our own professional lives. Friends are switching off at your corporate views, and your colleagues are switching off at your private photo’s. Either way, you’re not focussed anymore and you start loosing your audience.

It’s not just Facebook that’can’t deal with the blurred lines of personal and professional data, the same can be said for Amazon, IBM and Microsoft. They dwell in the corporate world, but whereas Facebook from a personal data point of view gets stuck with professional data, cloudproviders run into the opposite trap.. More and more our lives become connected and online. Not only our personal lives, but our professional lives as well. They are not seperate lives anymore and Facebook can’t deal with those blurred lines. We have to rethink personal data. While writing the blog a tweet by Rod Beckstrom came up from the World Economic Forum.

The Magic Quadrant of Social Software: The PPP Protocol

Back in 2009 I wrote an article on the blurred lines between professional and personal data, called the Magic Quadrant of Social Software. Here’s a short extract;

“The current trends on aggregation, the creation of lifestreams is convergence; pulling the content of various media into one single lifestream distributed to all our contact. Regarding the three domains however, we want – no, NEED –divergence; one single point of entry and the option to distribute it to different audiences, across the boundaries set by these domains. One of the functional prerequisites is the ability to organically group contacts (there are more 😉) regardless of the domain they are confined to.

This is, what in my opinion, will make it impossible for each of the platforms mentioned in the Gartner graph to truly claim the Magic Quadrant. Each of these solutions focus on one particular domain; social / personal or professional. The Magic Quadrant platform needs support all three domains in one coherent mashup of these multiple online identities we have fostered with ample mechanisms to guard our privacy, with the appropriate tools to include and exclude people to see certain types of information. It needs to be able to discern who is allowed to see which part of a certain domain”

In this regard, Google+ is ahead of its time (well, actually 4 years late on picking up my pointers) with its circles it comes close to the needed divergence and cross-domain distribution. It doesn’t totally digg the space yet, so Google+ will not be the final destination of the net, but I would advise Amazon, IBM and the likes to rethink their cloud solutions. How are we going to deal with the blurred lines between personal, public and professional data?

 

Read on: Blurred lines part 2: The Bitcoin Promise

Read on: Techcrunch: Facebook Hilariously debunks Princeton Study

MindBlizzard Reboot

Back in 2006 I started blogging in English, primarily about Virtual Worlds. Gradually I picked up on new tech developments and social networking. I kept up regular blogging into 2009 until our lives changed and I just couldn’t be bothered anymore. For the past four years I’ve done an occasional blog, contributing to various sites once in a while and did a restart on a specific topic in Dutch.

The topic of security still is of great importance. I believe my views on this are still accurate and it will be one of the major challenges of this decade, but I do not want to limit myself to just this one topic, allthough much more could have been said about Anonymous, the NSA taps and so forth.

But there are other developments that fail to live up to their promise, some well established technologies that face extinction and some exciting new stuff that could change the face of the earth that need attention too. So, here it is. The MindBlizzard Reboot. Back in English so y’all can keep up.

PRISM is Prima

NSA SealWe zijn deze week weer van onze stoel gevallen toen Edward Snowden de klokkenluiders top tien binnenwandelde met de onthullingen over het informatie-verzamelen van de NSA. De Obama regering is in verlegenheid gebracht, maar vanwege 9/11 ook niet meer dan dat.

In Engeland kwamen de kamervragen en nadat de Telegraaf onthulde dat ook onze eigen AIVD gretig de informatie uit PRISM gebruikte rolden onze volksvertegenwoordigers over elkaar heen om een spoeddebat aan te vragen om zo te waken over onze privacy.

De verantwoordelijk minister, Opstelten, deed de zaak onderkoeld af door te zeggen dat er geen mededelingen gedaan worden over de werkwijze van de AIVD. Saillant detail in het  interview was de zinsnede dat “de AIVD langs de kaders van de wet” opereert. Ik interpreteer dat als buiten en niet binnen die kaders, maar dat volledig terzijde.

logo-aivdSoms krijg ik het gevoel dat we in Nederland een wat oubollig, romantisch beeld hebben van onze inlichtingendienst. Stoffige bebrilde mannetjes die de hele dag door de krantenknipsels doorspitten. Het verzamelen van informatie is Core business voor de inlichtingendienst en al jaren doen ze dat met de meest geavanceerde technieken.

In de tijd dat wij allen nog op de MSX met bandjes spelletjes deden scande de inlichtingendienst al dagelijks duizenden lokale, regionale en landelijke kranten uit alle hoeken van de wereld en paste daar geavanceerde datamining op toe door gericht op combinaties van trefwoorden te zoeken. Anno 2013 is het niet veel anders. De krant is internet geworden en wij met zijn allen leveren de informatie aan voor de inlichtingendienst.

In zijn artikel op HP de Site merkt Brenno de Winter op dat de verzamelde informatie mogelijk als handelswaar kan worden aangemerkt voor de inlichtendienst. Vanzelfsprekend doet het oude adagium “kennis is macht” hier opgeld. Natuurlijk vind er uitwisseling van informatie plaats, maar dan wel ” langs de kaders” van de wet en niet als commerciële handelswaar.

Zorgwekkender is de ontwikkeling van de Commerciële Inlichtingendienst. Daar waar het doel van het verzamelen van informatie door de AIVD nog gebeurd vanuit het perspectief van staatsveiligheid, opereren de grote marketing kantoren met min of meer dezelfde methoden uit puur winstbejag en verzamelen ze precies dezelfde informatie .

Los van wat standaard “Intelligence” activiteiten als telefoontaps en emailscans is het leeuwendeel van de verzamelde informatie niets meer en niets minder dan door u en mij op het internet gepubliceerde informatie gecombineerd met een aantal andere openbare bronnen. Op dezelfde manier hebben de marketingbureaus enorme databanken aangelegd waarin bijgehouden wordt hoeveel u verdient, waar u woont, wat uw interesses zijn, wat uw lievelingskleur is enzovoorts om u op het juiste moment te kunnen verleiden met op maat gesneden advertenties.

Binnen de kortste keren zijn de zoekalgoritmes in staat om uw stemming af te lezen uit uw tweets en gaan we over op moodvertising, reclame op basis van uw stemming. Uit uw online gedrag weten ze wanneer u toe bent aan een borrel, en wat uw favoriete borrel is weten ze al lang.

Naast de enorme databanken van de reclame-industrie zien we tegenwoordig ook steeds meer dat criminelen zich richten op profiling, het samenstellen van enorme dossiers met allerlei details over mogelijke slachtoffers. Maar niemand die zich daar druk over lijkt te maken…

Tenslotte is Nederland toch het braafste jongetje van de klas…

Laten we dan maar afsluiten met PRISM is Prima, en focus je op de databanken die voor commerciële en criminele doeleinden gebruikt worden.

Cyberaanvallen ING inleiding faillissement Online Dienstverlening

DDoS aanval op ING

Foto ANP

Ruim een week geleden schudde Nederland op zijn grondvesten. Er was iets misgegaan bij  de verwerking van een bestand waardoor de klanten van de ING verkeerde saldo informatie kregen. Maar daarna begonnen de problemen pas echt. Er zijn tenminste vier cyberaanvallen uitgevoerd op de ING, maar het lijkt alsof we ons om het laatste minder zorgen maken. Wij zijn vooral boos omdat de bank haar digitale zaakjes niet op orde heeft.

Hoewel de aanvallen zich nu toespitsen op de ING zijn ook de betalingsdienst iDeal en andere banken getroffen door een of meerdere DDoS aanvallen waarbij er zoveel verkeer gegenereerd wordt dat de servers het aantal aanvragen niet meer aankunnen en daardoor stilgelegd worden. Het is dus geen echte inbraak. Dus waar maken we ons druk over?

Voor ons als consumenten is zo’n DDoS aanval alleen maar lastig. We kunnen niet altijd inloggen, en onze overboekingen moeten we maar even uitstellen. Voor de detailhandel is het meer dan lastig. Zo stelde de branchevereniging Thuiswinkel.org deze week dat de online winkels door de cyberaanvallen op de ING tientallen miljoenen euro’s schade lijden. Voormalig commandant der strijdkrachten Dick Berlijn voorspelt dat we in de toekomst meer van dit type aanvallen kunnen verwachten en volgt er een top tussen de ministers Opstelten van Justitie en Dijsselbloem van Financiën.

Oppervlakkig bekeken zijn de aanvallen alleen maar lastig, maar als we dieper kijken naar de oorzaken dient de vraag zich aan wat wij als consument belangrijker vinden: Betrouwbare real time saldo informatie of een betrouwbare portemonnee. De cyberaanvallen van deze week tonen aan dat de IT infrastructuur van banken zeer kwetsbaar is.

Deels is dit het directe gevolg van de financiële crisis waarbij in 2008 en 2009 veel projecten bij banken zijn stilgelegd. Nog steeds wordt er bij projecten vooral naar het rendement gekeken, en niet naar de veiligheid omdat dit een kostenpost lijkt te zijn. In het Business Continuity Management ligt de nadruk vooral nog op de interne beschikbaarheid van systemen terwijl de focus juist bij externe bedreigingen moet liggen. Vanwege de bezuinigingen worden steeds meer diensten online aangeboden terwijl de infrastructuur van de banken hier niet klaar voor is. Tal van bedrijf kritische applicaties bij de banken draaien op ‘legacy systemen’. Oude mainframes met minder capaciteit dat onze nieuwste smartphones vormen de ruggengraat van onze online economie, waarbij programma’s geschreven in archaïsche programmeertalen het betalingsverkeer regelen. Deze systemen en programmeertalen zijn niet berekend op de huidige toepassingen. De financiële sector is daarmee een makkelijk doelwit voor cyberaanvallen. Niet alleen in Nederland, maar wereldwijd zien we de laatste maanden aanvallen op banken. Zo werden onlangs nog de Koreaanse banken lamgelegd en deze maand werd bekend dat Amerikaanse banken in 2012 maar liefst 249 uur onbereikbaar waren door DDoS aanvallen. banken Ondanks het feit dat er niet daadwerkelijk ‘íngebroken’ is bij de banken loopt de schade in de miljarden. Ook deze maand werd bekend dat hackers ruim 200 miljoen euro buitgemaakt hebben bij aanvallen op Russische

Moeten wij als consument in plaats van meer online diensten en digitaal gemak niet meer gaan vragen om veilige dienstverlening? Moeten wij eisen dat de banksector de miljardenwinsten investeert om de IT infrastructuur up to date te brengen? Het lijkt vechten tegen de bierkaai. Er worden al tonnen geïnvesteerd in zwaardere beveiligingsmethoden. Zonder veel succes overigens, want een half jaar later zit dezelfde rekencapaciteit in een laptop van 500 Euro en kan iedere puber ook deze beveiliging weer kraken.

De strijd op het internet lijkt een eindeloze wapenwedloop te worden die wij gaan verliezen. Het echte probleem zit veel dieper. Het zit in de aderen van het internet zelf. Net als bij de banken draait het internet zelf op systemen die in de jaren 70 ontworpen zijn en de uitwisseling van gegevens wordt gedaan door protocollen uit de jaren 70. In het ontwerp van het internet gaat het om de vrije uitwisseling van informatie tussen een klein groepje mensen die elkaar kennen en vertrouwen. Er was geen noodzaak om na te denken over beveiliging en het identificeren van gebruikers.

Nu het internet door miljarden mensen wereldwijd gebruikt wordt en wij steeds meer ons leven online organiseren lopen we tegen de grenzen van het vrije internet aan. Langzamerhand moeten we de conclusie trekken dat het internet niet veilig genoeg is om onze financiële transacties af te handelen, dat het onvoldoende mogelijkheden heeft om ons intellectueel eigendom te beschermen en wij ons digitale leven er niet zeker zijn.